ο δρόμος είναι ψηφιακός



Οι ψηφιακοί δρόμοι προς την ασπρόμαυρη φωτογραφία
Οι περισσότερες ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές δίνουν την δυνατότητα να επιλέξει ο φωτογράφος το είδος της φωτογραφίας που θέλει να πάρει, έγχρωμη, κορεσμένη, ασπρόμαυρη, τονισμένη ως σέπια κλπ. Αυτό γίνεται από την επιλογή είτε των ειδικών εφέ ή προγραμμάτων, είτε από φίλτρα, ανάλογα με το σκεπτικό του κατασκευαστή (βιβλίο οδηγιών). Επιλέγοντας την ασπρόμαυρη φωτογράφηση και με σκόπευση αποκλειστικά από την έγχρωμη οθόνη, που έχουν όλες οι ψηφιακές φωτογραφικές, (εκτός από τις πολύ φθηνές και ανάξιες λόγου), μπορεί ο φωτογράφος να δει άμεσα, σε πραγματικό χρόνο, το θέμα του ασπρόμαυρο.
Αυτό, χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής, είναι απλά, θαυμάσιο, γιατί μπορεί άμεσα να κρίνει ο καθένας αν «λέει» κάτι η «ασπρόμαυρη, ή μαυρόασπρη» όψη της πραγματικότητας. Την έγχρωμη ορατή πραγματικότητα την βλέπει έτσι κι αλλιώς με τα μάτια του.
Με λίγα λόγια, επιλέγοντας την ασπρόμαυρη – υπερβατική -αφαιρετική φωτογραφική πραγματικότητα ως ειδικό πλέον πρόγραμμα, μπορούμε και την βλέπουμε άμεσα στην μικρή μας οθόνη. Δεν χρειάζεται ούτε να υποθέσουμε, ούτε να συμπεράνουμε, ούτε να χάσουμε τις επί πλέον αφαιρετικές δυνατότητες που μας προσφέρει η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή και η απόρριψη του χρώματος.
Το βλέπουμε, μας κάνει, ή το προσπερνάμε, το αφήνουμε να ξεχαστεί.
Με την ασπρόμαυρη δυνατότητα ψηφιακής φωτογράφησης σε πραγματικό χρόνο, μπαίνουμε ξανά σε ένα μονοπάτι που κόντευε για τον πολύ κόσμο  να χαθεί κάτω από το πληθωρικό χρώμα.
Παλιά, ο φωτογράφος έπρεπε να κατέχει πολύ καλά αυτό που ο μεγάλος δάσκαλος του ασπρόμαυρου, ο Άνσελ Άνταμς, ονόμασε «φωτογραφική όραση», για να μας εξηγήσει πως μπορεί να οραματισθεί, να φαντασθεί την έγχρωμη πραγματικότητα φωτογραφημένη ως ασπρόμαυρη. Με το έγχρωμο, δεν υπάρχει κάτι να οραματιστούμε, όλα είναι χρώμα και φως όπως φαίνονται, δεν χρειάζεται να φανταστούμε, η να μαντέψουμε.
Σήμερα, ο καθένας μας μπορεί να πάρει μια γεύση από ασπρόμαυρη φωτογραφία άμεσα, απλά και εύκολα. Μπορεί να δει σε πραγματικό χρόνο ασπρόμαυρα, και αυτό είναι πρωτόγνωρο.
Η πραγματικότητα θα είναι πάντα μπροστά στα μάτια μας έγχρωμη. Θα είναι επίσης και έτοιμη προς φωτογράφηση ασπρόμαυρη στην μικρή έγχρωμη οθόνη της ψηφιακής του φωτογραφικής. Ακόμη και μια μικρή ψηφιακή των 150-300 Ευρώ μπορεί να το κάνει αυτό, αρκεί να είναι κόμπακτ, γιατί μόνον αυτές προσφέρουν άμεση θέαση του προς φωτογράφηση θέματος από την έγχρωμη οθόνη.
Με τις ψηφιακές ριφλέξ, αυτό δεν γίνεται καθώς βλέπουμε μια φωτογραφία στην οθόνη μόνο μετά την λήψη της. Εκτός και επιλέξουμε σκόπευση από την οθόνη που και έχουμε ρυθμίσει για ασπρόμαυρες λήψεις. Το οπτικό σκόπευτρο μας αφήνει να βλέπουμε πολύ καλά μέσα από το φακό, όπως είναι τα πράγματα, που είναι έγχρωμα, κι όχι όπως θα τα καταγράψει το ασπρόμαυρο ειδικό πρόγραμμα. Ωστόσο, αυτό γινότανε πάντα στις φωτογραφικές με φιλμ, και βλέπαμε πάντα έγχρωμα. Έπρεπε να οραματιστούμε πως θα βγει η φωτογραφία και έπρεπε να περάσει χρόνος μέχρι να εμφανίσουμε και να δούμε τις ασπρόμαυρες εκδοχές του οραματισμού μας. 
Ωστόσο η δυνατότητα επιλογής απόρριψης της χρωματικής ευκολίας μας δίνει μια αίσθηση κυριαρχίας, απελευθερωμένης δημιουργικότητας, ονειροπόλησης, οραματισμού και βάλτε ό,τι άλλο θέλετε. Η άμεση ασπρόμαυρη σκόπευση είναι πλέον, το ότι βλέπουμε πριν τη λήψη πως θα βγει στο ασπρόμαυρο η ορατή έγχρωμη πραγματικότητα, είναι ίσως η σημαντικότερη συμβολή της ψηφιακής τεχνολογίας στη φωτογραφία και την αισθητική μας.