Μαθήματα από παθήματα
Πριν από ένα χρόνο, ενεργοποίησα έναν ειδικό σκληρό δίσκο με σχεδόν 1 Terra Byte εγγραφές. Σε αυτόν είχα αποθηκεύσει ψηφιακά φωτογραφικά αρχεία των 20 τελευταίων ετών.
Πληροφοριακά, είχε αγοραστεί στις αρχές του 2010, και το πλήρωσα δυο φορές στην εφορία. Τη πρώτη γιατί τον αγόρασα, τη δεύτερη γιατί έκλεισα τα βιβλία το 2011 και στον έλεγχο θεωρήθηκε “πάγιο”.
Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι ο δίσκος ήταν διπλός, κρατούσε δηλαδή πλήρες αντίγραφο 1 Terra Byte σε δεύτερο σκληρό, για ασφάλεια φυσικά.
Φαινομενικά μόνον ήταν ασφαλής καθώς ο ένας δίσκος, ήταν image (αυτόματο πιστό αντίγραφο) του άλλου.
Ε, λοιπόν, μόλις μπήκε στο ρεύμα (με ελάχιστες ώρες λειτουργίας), η κεντρική πλακέτα ελέγχου των δυο δίσκων έβγαλε ένα "διακριτικό" καπνό, μύρισε πολύ άσχημα και το “πάγιο” άφησε χρόνους...
Αν και αντέδρασα σχεδόν άμεσα, η ζημιά έγινε και χάθηκαν ολοσχερώς όλα τα αρχεία. Χωρίς την ειδική κάρτα ελέγχου των δυο δίσκων η πρόσβαση ήταν ανέφικτη.
Επειδή όμως είχα πλήρη εικόνα των απολεσθέντων αρχείων, ακολούθησα τη σκληρή και δύσκολη ανάκτηση από 900 CD και DVD σε ένα σύγχρονο καινούριο δίσκο (αγορά 2019) των 2 Terra Byte.
Το μάθημα ήταν πολλαπλό.
Πρώτο, ποτέ μα ποτέ, δεν άφησα ψηφιακές φωτογραφίες που να μην αντιγράψω μετά την αρχική μεταφορά στο σκληρό, άμεσα και σε κάποιο οπτικό δίσκο με οριστικό κλείσιμο.
Αυτό παραμένει σωτήριο, το πάθημα επιβεβαίωσε άλλη μια φορά την αξία της μεθόδου.
Δεύτερο, κάθε φορά που κάνω επαναφορά, αμέσως μετά, κάνω και ξεσκαρτάρισμα φωτογραφιών που δεν χρειάζονται στο καινούριο δίσκο.
Επειδή όμως είχα πλήρη εικόνα των απολεσθέντων αρχείων, ακολούθησα τη σκληρή και δύσκολη ανάκτηση από 900 CD και DVD σε ένα σύγχρονο καινούριο δίσκο (αγορά 2019) των 2 Terra Byte.
Το μάθημα ήταν πολλαπλό.
Πρώτο, ποτέ μα ποτέ, δεν άφησα ψηφιακές φωτογραφίες που να μην αντιγράψω μετά την αρχική μεταφορά στο σκληρό, άμεσα και σε κάποιο οπτικό δίσκο με οριστικό κλείσιμο.
Αυτό παραμένει σωτήριο, το πάθημα επιβεβαίωσε άλλη μια φορά την αξία της μεθόδου.
Δεύτερο, κάθε φορά που κάνω επαναφορά, αμέσως μετά, κάνω και ξεσκαρτάρισμα φωτογραφιών που δεν χρειάζονται στο καινούριο δίσκο.
Έτσι κι αλλιώς, οι οπτικοί δίσκοι περιέχουν τα αρχικά δεδομένα, ελπίζω για όσο ζήσω...
Δύσκολες είναι οι διαγραφές, αλλά χρήσιμες.
Τρίτο, αυτή τη φορά διέγραψα πάρα πολλές φωτογραφίες από τις εκθέσεις Photokina που είχα καλύψει φωτογραφικά και δημοσιογραφικά από το 1998. Οι εκθέσεις γινόντουσαν ως γνωστό ανά δυο έτη, εγώ πήγα μέχρι και το 2008.
Τρίτο, αυτή τη φορά διέγραψα πάρα πολλές φωτογραφίες από τις εκθέσεις Photokina που είχα καλύψει φωτογραφικά και δημοσιογραφικά από το 1998. Οι εκθέσεις γινόντουσαν ως γνωστό ανά δυο έτη, εγώ πήγα μέχρι και το 2008.
Το 2010, τα πράγματα στράβωσαν πολύ άσχημα και δεν με έστειλαν ξανά.
Μετά από αρκετές ημέρες “ξεσκονίσματος” των φωτογραφιών, διαπίστωσα πως διέγραψα όλες τις φωτογραφίες των καινούριων προϊόντων που ήταν εκτεθειμένα και στις έξη εκθέσεις, σε όλες τις αίθουσες. Μιλάμε για χιλιάδες φωτογραφίες και σοβαρό ξελάφρωμα του νέου δίσκου!
Θέλω να δηλώσω πως δεν είχα διδαχθεί από κανένα ούτε φώτο-ρεπορτάζ, ούτε δημοσιογραφία, έτσι κάθε “κάλυψη” που έκανα, γινότανε με σεβασμό αγάπη και πίστη στο γεγονός ότι κάθε έκθεση Phokina ήταν μια πραγματική φωτογραφική εορτή. Και ήταν μια εορτή για εμπόρους, φωτογράφους, πελάτες, προμηθευτές, ερασιτέχνες, δημιουργούς, εφευρέτες, γνωστούς, φίλους, και κάθε φυλής επισκέπτη που είχε μεγάλη αγάπη για τη φωτογραφία.
Κάθε φορά λοιπόν, έγραφα ακούραστα πάνω από 5.000-6.000 λέξεις με εντυπώσεις, σχόλια, περιγραφές καινούριες τεχνολογίες και για δέκα έως δεκαπέντε σημαντικά προϊόντα.
Θυμήθηκα όμως πως σπάνια μου έδιναν 2-3 σελίδες για φωτογραφίες και λεζάντες (όλα μαζί) και ήθελαν μόνο τα καινούρια φωτογραφικά προϊόντα!
Άδικα προσπάθησα να πίσω τους αρχισυντάκτες και διευθυντές, να πω και να δείξω πως μια τόσο σημαντική έκθεση φωτογραφίας, είχε και φωτογραφικές εκθέσεις, φωτογραφικές εκτυπώσεις, ομιλίες, παρουσιάσεις, σεμινάρια, κόσμο που πραγματικά διασκέδαζε φωτογραφίζοντας τα πάντα, αλλά με φωτογραφικές μηχανές, όχι με κινητά τηλέφωνα (μέχρι και το 2008).
Έτσι σήμερα, το 2021, επέζησαν στο αρχείο μου μόνο οι φωτογραφίες που δεν είχαν προϊόντα, αλλά έδειχναν κόσμο, εκθέσεις με φωτογραφίες, απόψεις της πόλης, εσωτερικά και εξωτερικά του καθεδρικού ναού DOM.
Κράτησα φωτογραφίες: α) με ίχνη αισθητικής αξίας και β) οπτικές πληροφορίες ως προς τι τελικά φιλοξενούσαν αυτές οι έντεκα τεράστιες αίθουσες, με τις τρεις πτέρυγες (οι περισσότερες) και το δεύτερο όροφο (μερικές). Μιλάμε για ένα εκθεσιακό χώρο 275.000 τετραγωνικά μέτρα, αν θυμάμαι καλά.
Όλα σχεδόν τα καινούρια, εφήμερα προϊόντα των ετών 1998-2008, είναι σήμερα σκράπ και δεν έχει κανένα νόημα να βλέπω τις φωτογραφίες τους που δεν έχουν καμιά αισθητική αξία.
Κάθε φορά ήμουν από τους πρώτους που επί τρεις ημέρες έμπαιναν στην έκθεση, και από τους τελευταίους που έφευγαν. Όσο για τα βράδια; έκοβα βόλτες μέχρι αργά για φωτογραφίες βιτρινών, εκδηλώσεων και ανθρώπων στη πόλη. Αυτές οι φωτογραφίες είχαν και έχουν ενδιαφέρον, έτσι και σώθηκαν. Από το ένα Terra Byte , απόμειναν τελικά περίπου 650 Mega Byte.
Είναι γνώση και αισθητική ετών που αποκτήθηκε από φωτογραφίες και αναμνήσεις σε ένα περιβάλλον που δύσκολα θα έχουν οι φωτογράφοι ξανά πρόσβαση.
Ολική επαναφορά δεν θα υπάρξει καθώς η φωτογραφία και η ενημέρωση αφέθηκαν στο πνεύμα του νόμου των ειδικών και τα μαθηματικά του κέρδους. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Μετά από αρκετές ημέρες “ξεσκονίσματος” των φωτογραφιών, διαπίστωσα πως διέγραψα όλες τις φωτογραφίες των καινούριων προϊόντων που ήταν εκτεθειμένα και στις έξη εκθέσεις, σε όλες τις αίθουσες. Μιλάμε για χιλιάδες φωτογραφίες και σοβαρό ξελάφρωμα του νέου δίσκου!
Θέλω να δηλώσω πως δεν είχα διδαχθεί από κανένα ούτε φώτο-ρεπορτάζ, ούτε δημοσιογραφία, έτσι κάθε “κάλυψη” που έκανα, γινότανε με σεβασμό αγάπη και πίστη στο γεγονός ότι κάθε έκθεση Phokina ήταν μια πραγματική φωτογραφική εορτή. Και ήταν μια εορτή για εμπόρους, φωτογράφους, πελάτες, προμηθευτές, ερασιτέχνες, δημιουργούς, εφευρέτες, γνωστούς, φίλους, και κάθε φυλής επισκέπτη που είχε μεγάλη αγάπη για τη φωτογραφία.
Κάθε φορά λοιπόν, έγραφα ακούραστα πάνω από 5.000-6.000 λέξεις με εντυπώσεις, σχόλια, περιγραφές καινούριες τεχνολογίες και για δέκα έως δεκαπέντε σημαντικά προϊόντα.
Θυμήθηκα όμως πως σπάνια μου έδιναν 2-3 σελίδες για φωτογραφίες και λεζάντες (όλα μαζί) και ήθελαν μόνο τα καινούρια φωτογραφικά προϊόντα!
Άδικα προσπάθησα να πίσω τους αρχισυντάκτες και διευθυντές, να πω και να δείξω πως μια τόσο σημαντική έκθεση φωτογραφίας, είχε και φωτογραφικές εκθέσεις, φωτογραφικές εκτυπώσεις, ομιλίες, παρουσιάσεις, σεμινάρια, κόσμο που πραγματικά διασκέδαζε φωτογραφίζοντας τα πάντα, αλλά με φωτογραφικές μηχανές, όχι με κινητά τηλέφωνα (μέχρι και το 2008).
Έτσι σήμερα, το 2021, επέζησαν στο αρχείο μου μόνο οι φωτογραφίες που δεν είχαν προϊόντα, αλλά έδειχναν κόσμο, εκθέσεις με φωτογραφίες, απόψεις της πόλης, εσωτερικά και εξωτερικά του καθεδρικού ναού DOM.
Κράτησα φωτογραφίες: α) με ίχνη αισθητικής αξίας και β) οπτικές πληροφορίες ως προς τι τελικά φιλοξενούσαν αυτές οι έντεκα τεράστιες αίθουσες, με τις τρεις πτέρυγες (οι περισσότερες) και το δεύτερο όροφο (μερικές). Μιλάμε για ένα εκθεσιακό χώρο 275.000 τετραγωνικά μέτρα, αν θυμάμαι καλά.
Όλα σχεδόν τα καινούρια, εφήμερα προϊόντα των ετών 1998-2008, είναι σήμερα σκράπ και δεν έχει κανένα νόημα να βλέπω τις φωτογραφίες τους που δεν έχουν καμιά αισθητική αξία.
Κάθε φορά ήμουν από τους πρώτους που επί τρεις ημέρες έμπαιναν στην έκθεση, και από τους τελευταίους που έφευγαν. Όσο για τα βράδια; έκοβα βόλτες μέχρι αργά για φωτογραφίες βιτρινών, εκδηλώσεων και ανθρώπων στη πόλη. Αυτές οι φωτογραφίες είχαν και έχουν ενδιαφέρον, έτσι και σώθηκαν. Από το ένα Terra Byte , απόμειναν τελικά περίπου 650 Mega Byte.
Είναι γνώση και αισθητική ετών που αποκτήθηκε από φωτογραφίες και αναμνήσεις σε ένα περιβάλλον που δύσκολα θα έχουν οι φωτογράφοι ξανά πρόσβαση.
Ολική επαναφορά δεν θα υπάρξει καθώς η φωτογραφία και η ενημέρωση αφέθηκαν στο πνεύμα του νόμου των ειδικών και τα μαθηματικά του κέρδους. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
 |
| Έλληνες φίλοι |
 |
| Ποιος παρενοχλεί ποιο; |
 |
| Γνωστοί και φίλοι Έλληνες |
 |
| εδώ, το 2008 κοιμόντουσαν άστεγοι τα βράδια! |
 |
| λίγο πριν την έναρξη, κρατάμε αποστάσεις |
 |
| φωτογραφίες από τη καταστραμμένη από βομβαρδισμούς Γερμανία |
 |
| Έλληνες, και φίλοι, παντού, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις |
 |
| για πρώτη φορά παρουσιάστηκε πινέλο για καθάρισμα αισθητήρα |
 |
| ο καθένας, μπορούσε να δοκιμάσει αν το όνειρο μπορεί και να αληθεύει |
 |
| που να πάω; επάνω; ή κάτω: Μωρέ κι επάνω και κάτω που σου λέω! |
 |
| ρε, μια γυναίκα μόνη της! |
Πρόσφατα διάβασα πως ανακαλύψανε τα ρηχά τα πιάτα σχετικά με τη Photokina.
Εφόσον δεν υπάρχει ούτε χρήμα ούτε διάθεση να δείξουν καινούριες φωτογραφικές μηχανές σε ένα κουρασμένο και πτωχευμένο φωτογραφικό κλάδο, αποφάσισαν οι διοργανωτές, ίσως οι βιομήχανοι και οι έμποροι, να δώσουν έμφαση στη φωτογραφική δημιουργία και στις φωτογραφικές εκθέσεις. Ήδη 2-3 μεγάλες αίθουσες είχανε κλείσει από το 2008 που ήταν η τελευταία χρονιά που πήγα σε έκθεση Photokina. Τώρα έχουμε 2021 και οι οικονομικές συγκυρίες ακυρώνουν τη μια διεθνή έκθεση μετά την άλλη.
Σκέφτονται οι διοργανωτές πως κάτι πρέπει να πουλήσουν οι κατασκευαστές και οι έμποροι, να γίνουν εμπορικές πράξεις, να πάνε επισκέπτες επί τέλους!
Σωπάστε! Μα γιατί; αφού τα πάτε τόσο καλά με τα έξυπνα τηλέφωνα! Τι τους θέλετε τους φωτογράφους;
Με αγάπη και εκτίμηση: Γιάννης Γλυνός
Μάρτιος 2021
Εφόσον δεν υπάρχει ούτε χρήμα ούτε διάθεση να δείξουν καινούριες φωτογραφικές μηχανές σε ένα κουρασμένο και πτωχευμένο φωτογραφικό κλάδο, αποφάσισαν οι διοργανωτές, ίσως οι βιομήχανοι και οι έμποροι, να δώσουν έμφαση στη φωτογραφική δημιουργία και στις φωτογραφικές εκθέσεις. Ήδη 2-3 μεγάλες αίθουσες είχανε κλείσει από το 2008 που ήταν η τελευταία χρονιά που πήγα σε έκθεση Photokina. Τώρα έχουμε 2021 και οι οικονομικές συγκυρίες ακυρώνουν τη μια διεθνή έκθεση μετά την άλλη.
Σκέφτονται οι διοργανωτές πως κάτι πρέπει να πουλήσουν οι κατασκευαστές και οι έμποροι, να γίνουν εμπορικές πράξεις, να πάνε επισκέπτες επί τέλους!
Σωπάστε! Μα γιατί; αφού τα πάτε τόσο καλά με τα έξυπνα τηλέφωνα! Τι τους θέλετε τους φωτογράφους;
Θάψατε τα φιλμ, σταματήσατε τις εκτυπώσεις, διαλύσατε τους σκοτεινούς θαλάμους, κλείσατε τους φωτογράφους, καταστρέψατε τη φωτογραφία δρόμου, αφήσατε τη φωτογραφία- ντοκουμέντο μόνη της με τη βία (όπως πάντα να τη προβάλουν τα ΜΜΕ).
Το θέατρο, το σινεμά, όλες οι καλές τέχνες, οι εκθέσεις πάνε καλιά τους. Απόμειναν οι πληρωμένες διαφημίσεις, λίγο έληψε να τις ξεχάσω. Όμως αυτές είναι που μας πληροφορούν για τα πάντα...
Το βασικότερο όμως, οι έχοντες και κατέχοντες αφαιρέσατε τη χαρά της δημιουργίας από το κοινό, το λαό, που στήριζε και τη φωτογραφική οικονομία.
Το βασικότερο όμως, οι έχοντες και κατέχοντες αφαιρέσατε τη χαρά της δημιουργίας από το κοινό, το λαό, που στήριζε και τη φωτογραφική οικονομία.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο, συνωμοσία ίσως, η αν φταίει ο άτιμος ο βρώμικος ο καπιταλισμός. Εγώ και οι συνάδελφοι φωτογράφοι βλέπουμε τα αποτελέσματα και το δικό μας “φωτογραφικό αντικείμενο του πόθου” να χάνεται.
Η φωτογραφική βιομηχανία τυφλωμένη από τον ανταγωνισμό ξέχασε τους δημιουργικούς φωτογράφους, αλλά επέτρεψε στη διαφήμιση να τους κάνει και να τους ονομάσει χρήστες! Η φωτογραφία, έγινε imaging, και τέλος.
Οι επτά σαμουράι* ξεχάσανε τελικώς το δικό τους κώδικα μπουσίντο!
Ε, λοιπόν να τους χαίρεστε!
Είναι πλέον πολύ αργά για δάκρυα…βολευτείτε με ότι απόμεινε από την αγέλη.
*Α) επτά σαμουράι: είναι συγκλονιστική ασπρόμαυρη ταινία του Ακίρα Κουροσάβα, κλασσική και για αυτό πάντα σύγχρονη.
* Β) επτά σαμουράι, είναι και οι μεγάλοι κατασκευαστές φωτογραφικών made in Japan που εισήλθαν στη ψηφιακή τεχνολογία: 1) Canon, 2) Nikon, 3) Olympus, 4) Sony (Sony & Konica & Minolta), 5) Pentax (& Samsung), 6) Panasonic (&Leica), 7) Fujifilm (& Haselblad).
Δεν “ξέχασα” τη Kodak, την καταγράφω χωριστά γιατί είναι made in USA, αλλά και η πρώτη που κατάλαβε (1997-1998) το τραγικό αδιέξοδο των πωλήσεων: αναλογικό; ή ψηφιακό;
Να πως καταλήξαμε στο μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ.
Η φωτογραφική βιομηχανία τυφλωμένη από τον ανταγωνισμό ξέχασε τους δημιουργικούς φωτογράφους, αλλά επέτρεψε στη διαφήμιση να τους κάνει και να τους ονομάσει χρήστες! Η φωτογραφία, έγινε imaging, και τέλος.
Οι επτά σαμουράι* ξεχάσανε τελικώς το δικό τους κώδικα μπουσίντο!
Ε, λοιπόν να τους χαίρεστε!
Είναι πλέον πολύ αργά για δάκρυα…βολευτείτε με ότι απόμεινε από την αγέλη.
*Α) επτά σαμουράι: είναι συγκλονιστική ασπρόμαυρη ταινία του Ακίρα Κουροσάβα, κλασσική και για αυτό πάντα σύγχρονη.
* Β) επτά σαμουράι, είναι και οι μεγάλοι κατασκευαστές φωτογραφικών made in Japan που εισήλθαν στη ψηφιακή τεχνολογία: 1) Canon, 2) Nikon, 3) Olympus, 4) Sony (Sony & Konica & Minolta), 5) Pentax (& Samsung), 6) Panasonic (&Leica), 7) Fujifilm (& Haselblad).
Δεν “ξέχασα” τη Kodak, την καταγράφω χωριστά γιατί είναι made in USA, αλλά και η πρώτη που κατάλαβε (1997-1998) το τραγικό αδιέξοδο των πωλήσεων: αναλογικό; ή ψηφιακό;
Να πως καταλήξαμε στο μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ.
Όπως και να έχει, εγώ αγάπησα πολύ τη φωτογραφία, θυμάμαι φωτογραφίες, διαβάζω φωτογραφίες, έζησα καλά με τις φωτογραφίες, γλύτωσα τη κατάθλιψη με τη φωτογραφία. Τώρα γράφω ή βλέπω φωτογραφίες κάθε βράδυ πριν πάω για ύπνο. Αφήνω το μπουσίντο παρακαταθήκη στους σαμουράι.
Με αγάπη και εκτίμηση: Γιάννης Γλυνός
Μάρτιος 2021
